Płuco (pulmo) jest parzystym narządem położonym w klatce piersio­wej i częściowo w szyi (szczyt płuca). Każde płuco mieści się w oddzielnej jamie opłucnej. Wyróżnia się w nim podstawę płuca skierowaną ku przeponie, szczyt płuca oraz powierzchnie że­brową, przyśrodkową i przeponową, a pomiędzy poszczególnymi płata­mi — powierzchnie międzypłatowe. Na powierzchni przyśrodkowej znajduje się wnęka płuca wraz z korzeniem płuca, który tworzą: oskrzela płatowe, tętnica płucna, dwie żyły płucne, naczynia oskrzelo­we, nerwy i węzły chłonne oskrzelowo-płucne.

Płuco prawe jest podzielone szczeliną skośną i poziomą na trzy płaty: płat górny, środkowy i dolny. Płuco lewe ma tylko płat górny i dolny, które oddziela szczelina skośna. Płaty dzielą się na segmenty w kształcie stożka, którego wierzchołek skierowany jest do wnęki. Segmenty mają własne naczynia krwionośne i chłonne oraz własne oskrzela segmentowe. Segmenty dzielą się na zraziki, a zra­ziki na gronka.

Oskrzela główne we wnęce płuca dzielą się na oskrzela płatowe, które dzielą się wewnątrz płuca na oskrzela seg­mentowe. W wyniku dalszych podziałów powstają oskrzeliki o średnicy ok. 1 mm. Oskrzeliki dzielą się na oskrzeliki końco­we, a z tych każdy na dwa oskrzeliki oddechowe o średnicy 0,3 mm. Od oskrzelików oddechowych odchodzą przewodziki pę­cherzykowe, a następnie woreczki pęcherzykowe i wreszcie pęcherzyki płucne. Oskrzelik oddechowy wraz z pęcherzy­kami płucnymi tworzą gronko; kilka gronek tworzy zrazik płuca. Oskrzeliki nie zawierają chrząstek, a jedynie dużo włókien sprę­żystych i mięśni gładkich. Skurcz tej mięśniówki decyduje o szerokoś­ci oskrzelika, a tym samym wpływa na objętość powietrza dochodzące­go do pęcherzyków płucnych. Grubość ściany pęcherzyka wynosi 0,15 — 0,2 mm i odpowiada drodze przenikania gazów ze światła pęche­rzyka do światła naczyń włosowatych otaczających pęcherzyk.