Tkanka mięśniowa zbudowana jest z komórek mięśniowych zwanych włóknami mięśniowymi. Każde włókno jest otoczone cienką błoną — sarkolemą. W cytoplazmie, nazywanej sarkoplazmą, znajdują się włókienka kurczliwe, czyli miofibryle, układające się w pęczki oraz jedno lub kilka jąder.
Tkanka mięśniowa ma zdolność odpowiadania skurczem na wszystkie podniety, czyli bodźce. Istotą skurczu jest zmiana kształtu komórki, objawiająca się jej znacznym skróceniem.
Tkanka mięśniowa występuje w trzech postaciach, jako tkanka mięśniowa gładka, tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa i tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana serca.
Tkanka mięśniowa gładka występuje głównie w narządach wewnętrznych. Zbudowana jest z wrzecionowatych włókien różnej długości, od kilku do paruset mikrometrów. Włókna mięśniowe gładkie występują pojedynczo lub tworzą skupienie W postaci błon mięśniowych. Czynność tkanki mięśniowej gładkiej nie zależy od naszej woli.
Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa zbudowana jest z długich wielojądrzastych włókien mięśniowych, leżących jedno przy drugim i nie tworzących między sobą połączeń. Jądra znajdują się na obwodzie komórki. W cytoplazmie włókien mięśniowych znajdują się bardzo liczne włókienka kurczliwe – miofibryle. We włókienkach tych, oglądanych przez mikroskop, można wyróżnić naprzemiennie ułożone jasne i ciemne prążki przebiegające poprzecznie (stąd nazwa — mięśnie poprzecznie prążkowane). Odpowiednie prążki leżą równolegle w sąsiednich włóknach mięśniowych. Odcinki jasne załamują światło pojedynczo, odcinki ciemne — podwójnie.