Kości czaszki dzieli się na kości części mózgo­wej i kości części twarzowej. W czaszce wyróżnia się też ściany: górną i dolną, przednią i tylną oraz dwie boczne. Ścianę górną, czyli sklepienie czaszki, tworzą: łuska (kość) czołowa, dwie kości ciemieniowe i część górna łuski (kości) potylicznej.

Ściana dolna, czyli podstawa czaszki, ma powierzchnię zewnętrzną i wewnętrzną. Powierzchnię zewnętrzną pod­stawy czaszki stanowią: pod­niebienie kostne, powierzchnie dol­ne skrzydeł większych kości klino­wej, powierzchnia dolna trzonu kości klinowej, powierzchnie dolne piramid kości skroniowych i po­wierzchnia dolna kości potylicznej. Na powierzchni dolnej kości skro­niowej leży dół żuchwowy, kanał tętnicy szyjnej i wyrostek sutko- waty. Kość potyliczna ma otwór wielki i dwa kłykcie potyliczne. Otwór szyjny ograniczony jest pi­ramidą kości skroniowej i częścią boczną kości potylicznej.

Powierzchnia wewnę­trzna podstawy czaszki podzielona jest na trzy doły: przed­ni, środkowy i tylny. Dół przedni czaszki od środkowego oddzielają brzegi skrzydeł mniejszych i bruz­da skrzyżowania wzrokowego koś- ‚ ci klinowej, natomiast dół tylny od środkowego odgraniczają brzegi górne piramid kości skroniowych i grzbiet siodła tureckiego. W dole przednim, pośrodku, leży blasz­ka sitowa przebita licznymi otworami. W dole środkowym w części środkowej mieści się dół przysadki, a w częściach bocznych – szczeliny oczodołowe górne oraz otwory: okrągłe, owalne i kolcowe. W dole tylnym znajduje się otwór wielki, a po jego stronach bocz­nych — otwory szyjne. Powyżej tych otworów, na powierzchniach tyl­nych piramid, znajdują się otwory słuchowe wewnętrzne prowadzące do przewodów słuchowych wewnętrznych.